“Zeg maar dat je mijn zwager bent, dan kun je mee naar binnen”, zegt een campinggast. We staan voor het kantoor van camping De Veerhoeve in Wolphaartsdijk. In groepjes worden de huurders ontvangen door Machiel Blom van Leisure2B, de nieuwe (Rotterdamse) eigenaar van de camping. Ze weten dan al wat hen boven het hoofd hangt: de camping gaat op de schop, alle (jaar)contracten worden beëindigd. Het betekent het einde van hun recreatieverblijf aan de Goese kust.
Directeur Blom draait zorgvuldig en emotieloos zijn ingestudeerde verhaal af. Het ging financieel slecht met De Veerhoeve; Leisure2B is er ingestapt als nieuwe eigenaar; er is een plan en dat plan gaat uit van het volledig leeg opleveren van de camping. Daarna komen er (dure) recreatiewoningen. Wie wil kan intekenen op zo’n woning. Najaar 2019 moeten alle gehuurde percelen helemaal leeg opgeleverd zijn. Juridisch staat Blom mogelijk in zijn recht. Maar het is stuitend te zien hoe weinig begrip hij heeft voor de verbouwereerde campinggasten. Het is het kapitalisme in haar brutaalste vorm: wij hebben geïnvesteerd en zoeken rendement, jullie moeten daarvoor wijken. Punt. Jouw sociale en financiële belang is ondergeschikt aan mijn geïnvesteerde belang. Lekker puh: ik wordt wordt er beter van, jullie gaan er op achteruit.
De toehoorders, doorgaans al flink op leeftijd, zien hun wereld instorten. De camping waar ze al tientallen jaren komen (een enkeling al meer dan 50 jaar) gaat weg. Het betekent het einde van hun paradijselijke plekje en campingvriendschappen. Het gesprek met Leisure2B stort de huurders ook in financiële onzekerheid. Pas na de zomer gaat de nieuwe eigenaar informatie geven over de afhandeling en schadeloosstelling. Ik hoor verhalen van huurders die al hun spaargeld in hun caravan staken, soms nog maar heel onlangs. Een ander stak zijn pensioenvoorziening er in, verwachtend dat de laatste levensfase op de Veerhoeve doorgebracht ging worden. Er is enorme onzekerheid over of al dat in de campingplaats gestoken geld schadeloos wordt gesteld. Met de caravan of chalet uitwijken naar een andere Zeeuwse camping is onmogelijk: daar zijn ze alleen welkom als ze op die camping een nieuwe caravan kopen.
Leisure2B maakt maximaal gebruik van de mogelijkheden die het in 2017 vastgestelde bestemmingsplan biedt. “Op zich staan we er positief tegenover”, laat VVD-wethouder Meeuwisse optekenen in de PZC. Het verbaast me niet. De huurders komen vooral van buiten Goes, electoraal is er weinig te verliezen of te winnen. Als bewoner van Oud-Sabbinge heb ik de afgelopen jaren benadeelden steeds aan het kortste eind zien trekken. Ondanks heftige protesten kreeg camping De Haas toestemming uit te breiden langs de Bijsterweg, de Sabbingers in de Kasteelstraat protesteerden tevergeefs tegen agrarische nieuwbouw achter hun huizen en bewoners van de Prins Bernhardstraat zien momenteel pal achter hun tuinen een recreatieterrein ingericht worden. De campings in Wolphaartsdijk (ook de Veerhoeve) mogen fors uitbreiden. Het gemeentebestuur heeft in Wolphaartsdijk alle lichten op groen gezet voor ondernemers. Andere belangen moeten daarvoor wijken. Ook op de Veerhoeve. “We snappen dat het voor deze mensen erg ingrijpend is”, aldus dezelfde Meeuwisse. Dat is erg eufemistisch uitgedrukt. Feitelijk gaat het gemeentebestuur er net zo koel en berekenend mee om als Machiel Blom en zijn rijke vrindjes. Want die mogen vooralsnog hun gang gaan.
De huurders wacht een lange, onzekere zomer. Ondertussen zullen ze de camping afgebroken zien worden. Omdat het echt Jan met de Pet is die huurt op De Veerhoeve zal de belangstelling voor een dure recreatiewoning erg klein zijn. Zeg maar nul. Het wordt gewoon oprotten. Waarschijnlijk voor velen met (behoorlijke) financiële schade. Want wat is nog de waarde van een caravan die elders niet welkom is? En hoe vergoed je alle uren die in bouw en onderhoud zijn gestoken? Waarschijnlijk niet.
De actie van Leisure2B kan dan asociaal zijn, onverwacht komt het plan niet. De Zeeuwse kust gaat zachtjes aan op slot voor nieuwe recreatieparken. De enige weg die dan rest is een bestaand park opkopen, iedereen wegjagen en wat nieuws neerzetten. Recreatie aan de kust van Goes wordt daardoor steeds meer een hobby van de rijken. Over ‘het plan’ van Leisure2B liet directeur Blom weinig los. Hij wilde alleen kwijt dat ‘het plan’ voorziet in een volledige ontruiming. Uit het geruchtencircuit: er komt een zwembad, de campingsupermarkt gaat uitbreiden en Leisure2B wil een restaurant op hoogte, zodat over de dijk naar Noord-Beveland kijkend gedineerd kan worden. Ik gok dat het gemeentebestuur (Blom: “We zijn in onderhandeling”) overal mee akkoord zal gaan. Leisure2B zou ook de historische eindhalte van de in 1934 gestaakte spoorlijn naar het Wolphaartsdijkse Veer willen slopen. Het stationsgebouw (op de foto op de voorgrond) staat nu nog redelijk intact op het recreatieterrein. Met de campinghuurders dreigt ook die Goese historie te verdwijnen. Allemaal voor het gewin van een Rotterdams bedrijf.
Als het gemeentebestuur zichzelf serieus neemt en echt op wil komen voor de belangen van de huurders, laat ze dan de toestemming voor alle veranderingen koppelen aan een gefaseerde invoering van ‘het plan’. Dus eerst uitbreiden en pas daarna de contracten met de bestaande huurders ontbinden. Dat geeft hen een paar jaar extra tijd om alternatieven te zoeken voor hun chalet of caravan. Of een plan maken dat wel rekening houdt met de huidige gebruikers en ergens op de fors uit te breiden camping een plek voor hen te zoeken. Daar is toch niks mee mee, om nu in Wolphaartsdijk eens een keer wel de belangen van benadeelden te respecteren? Want nu zijn het de sprinkhaankapitalisten die Jan met de Pet ongelooflijk willen naaien. Een ander woord heb ik er niet voor.
