In Goes hebben we een mooi systeem van wijk- en dorpsorganisaties. Ze organiseren activiteiten voor de inwoners van wijken en dorpen. Daar krijgen ze van de gemeente Goes geld voor. Er is geld voor ouderen, jongeren, minderheden, en zo ben ik vast nog wel een doelgroep vergeten. Daarnaast is er een een Stichting Maatschappelijk werk en Welzijn Oosterschelderegio (SMWO) die op deze terreinen ook veel activiteiten ondersteunt. Vele duizenden euro’s worden er besteed aan wijk- en dorpsactiviteiten. Wijk- en dorpsverenigingen organiseren daarvoor bingomiddagen, seniorenbiljart, kinderdisco’s, kindervakantieweek, e.d. Om al deze activiteiten te organiseren hebben we mooie dorps- en wijkgebouwen. Dit alles om de sociale cohesie – zoals dat zo mooi wordt genoemd – in een wijk of dorp te versterken. De meeste dorpen en wijken hebben een eigen blad waarin ze verslag doen van deze activiteiten. Via websites en sociale media als facebook worden bewoners op de hoogte gehouden van het wel en wee in hun wijk of dorp. Dit alles ter versterking van het wij-gevoel.
Deze wijk- en dorpsbesturen worden geacht de ogen en oren van de wijk te zijn, althans zo ziet het Goese college van B. en W. dat graag. Iedere wethouder heeft een wijk of dorp tot zijn werkgebied, de wijk-wethouder. Maar in de komende jaren gaat er wat veranderen. Het is al een tijdje woekeren met de financiële middelen van de gemeente. U raadt het al: Er wordt ook gekeken naar de wijk- en dorpsorganisaties die voor al dat geld leuke dingen voor de bewoners doen. Besturen zijn al informeel bijgepraat. Niets is nog zeker en het kan nog wel enkele jaren duren, maar toch …..…. Hoeveel senioren doen er nu eigenlijk mee met al die activiteiten? En hoeveel van die senioren komen er nu uit de eigen wijk of dorp? En wat betalen die senioren nu eigenlijk zelf aan deze activiteiten? Zo maar een paar vragen, de toon is gezet.
Een punt waar nauwelijks aandacht voor is: Hoe representatief zijn die besturen van wijk- en dorpsorganisaties nu eigenlijk voor hun inwoners? Vaak krijgen deze organisaties met moeite voldoende mensen voor een bestuur. Vroeger waren het verenigingen waar veel bewoners uit een wijk of dorp lid van waren. Op een ledenvergadering werd dan een bestuur gekozen. Omdat er steeds minder bewoners naar zo’n vergadering kwamen zijn er een aantal veranderd in een stichting. Het bestuur bepaalt zelf wie er in het bestuur komt. Maar kan zo’n bestuur dan nog wel de bewoners vertegenwoordigen? Of om het met een mooi woord te zeggen: Hoe representatief is zo’n bestuur voor dorp of wijk? Door schaalvergroting van het openbaar bestuur wordt de taak van wijk- en dorpsorganisaties steeds belangrijker. Een vorm van micro-democratie waarbij deze organisaties de bewoners vertegenwoordigen.
Die besturen besteden gemeenschapsgeld dat bestemd is voor de inwoners van hun wijk of dorp. Daarnaast wordt hen om advies gevraagd over o.a. speelvoorzieningen, verkeerssituaties, groenvoorzieningen, e.d.. Jaarlijks maken ze een toer met de wethouder en gemeenteambtenaren door wijk of dorp, de wijkschouw. Namens de bewoners inspecteren ze de onderhoudstoestand van wijk of dorp. Betrokkenheid van bewoners is belangrijk, want namens wie spreek je anders?. Sinds enkele jaren zit ik in het bestuur van de Stichting Buurtwerk Goese Polder, met zevenduizend inwoners de grootste wijk van de gemeente Goes. Het bestuur bestaat uit vijf personen, allemaal 60- en 70-plussers. Hoe representatief ben je dan voor die bewoners? Als bewoners invloed willen hebben op wat er in hun wijk of dorp gebeurt zullen ze zich betrokken moeten voelen. Het bestuur van de Stichting Buurtwerk Goese Polder doet hiertoe een poging. Ze zoeken betrokken bewoners. Meer informatie is te vinden op hun website: http://www.goesepolder.nl/
