De toezichthouders van de Zeeuwse woningcorporaties hebben zichzelf een loonsverhoging gegeven. Het mocht, want alles bleef keurig binnen de normen van de Wet Normering Topinkomens. Waarom zou je het dan niet doen? Nu is 20.000 euro per jaar geen topinkomen maar toch altijd nog een aardige bijverdienste voor 300 uur per jaar. Een gemeenteraadslid verdient minder.
De RWS – onze woningbouwvereniging in Goes – spant de kroon door gelijk het maximale bedrag te nemen, wat neerkomt op een verhoging van 40%. Ik ben lid van deze club, maar helaas hebben leden hier niets over te zeggen. Het argument is dat commissaris van een woningbouwcorporatie geen erebaantje is, maar een baan met grote verantwoordelijkheid.
Vaak moet ik dan denken aan de bestuurders die in het verleden zonder vergoeding deze verantwoordelijkheid droegen, gewoon uit maatschappelijke betrokkenheid. Niet zomaar een krullenjongen maar ook mensen met grote capaciteiten. Mensen met leidinggevende posities bij overheid en bedrijfsleven. Ze deden dit er gewoon bij en waren vaak vele avonden bezig met bestuderen van stukken en vergaderen.
Toen ik in 1985 gemeenteraadslid werd had je nog de situatie dat raadsleden namens de gemeente zitting hadden in verschillende besturen. Zo kwam ik in het bestuur van het Gasthuis in Goes, een zorgcentrum voor ouderen. Als beginnend bestuurder een leerzame ervaring tussen mensen die hun sporen al hadden verdiend in besturen. De voorzitter was een gepensioneerde manager van NS, toen nog een overheidsbedrijf. Later opgevolgd door een gepensioneerde directeur van een scholengemeenschap. Gedreven mensen die vele uren bezig waren met het besturen van een zorginstelling. Er werden verbouwingen gerealiseerd en fusies voorbereid. Eén keer per jaar had het voltallige bestuur met directie en partners een etentje. Dat was de beloning die men ontving.
Tijden veranderen, en die kleine zorginstelling is inmiddels opgegaan in een groter geheel. Net als bij de woningcorporaties zijn er raden van bestuur en toezicht, met ongetwijfeld een passende vergoeding. Is het wel juist dat in een participatiesamenleving, waarbij meer maatschappelijke betrokkenheid van burgers wordt gevraagd, besturen van dergelijke instellingen zichzelf een beloning toekennen? Eigenlijk is het niet zo vreemd dat veel vrijwilligersorganisaties nauwelijks bestuursleden kunnen vinden. Een beetje bestuurder gaat dit niet doen als bij een andere sociale instelling een riante vergoeding wordt gegeven.
