Burgers met een beperking zien door de bomen ook het bos niet meer

Eerder deze week liep ik een dag stage bij de LFB Goes, de organisatie voor mensen met een beperking. Ik bofte want mocht aanschuiven bij een erg leuke en leerzame cursus voor de medewerkers van de organisatie. Het thema was ‘Sterk’: hoe geef je je grenzen aan, hoe blijf je rustig in een soms erg verwarrende omgeving, hoe geef je feedback? We hadden allemaal een jeugdfoto meegenomen. De aanwezigen moesten, zonder te weten wie op de foto stond, karaktereigenschappen benoemen. En dat mochten alleen maar positieve kenmerken zijn. Het was daardoor eigenlijk een feestje, voor iedereen. De cursus is opgezet voor de ervaringsdeskundigen die op een soort leerwerkplaats bij de LFB werken. Ze leren zich te uiten en op te komen voor de belangen van burgers met een beperking.

We speelden ook rollenspelen. Normaal niet mijn ding maar deze keer erg prettig om te doen. Aanleiding voor het rollenspel waarin ik meedeed was dat een aanwezige grote problemen heeft met de instelling waar ze woont. Zelf wil ze graag met een PGB-budget een dagbesteding bij de LFB. Om zichzelf te scholen en als ervaringsdeskundige op te komen voor anderen met een beperking. Haar wens levert eindeloze discussies op. Want haar PGB-dagbesteding gaat ten koste van de AWBZ-uitkering aan de grote instelling. Die frustreert haar voornemen daarom. Niet het belang van de cliënt maar van de AWBZ-geldstroom staat bij de instelling voorop. In het rollenspel draaiden we de rollen om: zij was hulpverlener, ik de cliënt. Het leverde scherpe argumenten en komische woordenwisselingen op.

Vandaag had ik een tweede afspraak met de LFB. Nu vooral over de inhoud. En dat was heel veel. Is het voor burgers zonder beperking al lastig alle wijzigingen in de WMO, de Jeugdzorg en de Participatiewet te volgen, met een geestelijke beperking duizelt het nog sneller door al die veranderingen. Onrust door herkeuringen, correspondentie die niet te begrijpen is, onzekerheid over de toekomst van de sociale werkvoorziening. De LFB probeert de achterban daarover te informeren en gerust te stellen. En dat is knap lastig want de regelgeving wijzigt momenteel soms letterlijk van dag tot dag. Daarnaast moeten gemeenten nog veel inkleuring geven aan hun nieuwe taken. De LFB Goes kwam met een praktisch voorstel: een ombudsman voor mensen met een beperking. Iemand die ze ondersteunt als ze vastgelopen zijn in de snel veranderende en vaak onbegrijpelijke regels.

Een ander onderwerp was de Participatiewet die per 1 januari 2015 ingaat. Wie nu in de sociale werkvoorziening (op de Bevelanden de Betho) zit, mag blijven. Voor wie na 1 januari wegens een beperking niet zelfstandig aan de slag kan komen er 125.000 garantiebanen bij Nederlandse werkgevers. Doortastende werkgevers zijn nu al aan het onderzoeken hoe ze binnen hun formatie ruimte kunnen maken voor zo’n garantiebaan. Bijvoorbeeld door relatief eenvoudige werkzaamheden bij medewerkers weg te halen en te clusteren tot een nieuwe vacature. Denk aan post rondbrengen, catering, planten verzorgen en dergelijke. Andere werkgevers hebben nog een stevige duw nodig om in beweging te komen.

In het voorjaar was er een ontmoeting tussen mensen met een beperking en Goese raadsleden. Aan de raadsleden werd gevraagd hoeveel mensen met een beperking bij de gemeente Goes werken. Het antwoord was nogal beschamend: ongeveer 0 tot 2%. Het werkelijke cijfer ligt dicht bij de nul procent. De Participatiewet gaat dat veranderen. Ook in Goes en op de Bevelanden. Op de Bevelanden heb je het dan over 750 banen, waarvan ongeveer 250 in Goes. Nu de overheid met de Participatiewet komt kan ze zelf niet achterblijven. De gemeente Goes moet daarin ook haar verantwoordelijkheid nemen en er snel voor zorgen dat er voldoende banen beschikbaar komen voor Goesenaren met een beperking.

Je kunt me volgen op @jwomta.